Naszymi Pacjentami zajmują się:

Mgr Rozanetta Bilińska
Psycholog, psychoterapeuta pracująca w nurcie psychoterapii psychoanalitycznej i psychodynamicznej

Mgr Dagmara Czarna
Psycholog, psychoterapeuta

Mgr Ewa Filipiak
Psycholog kliniczny, psychoterapeuta

Dr n. humanistycznych Leszek Filipiak
Psycholog kliniczny, psychoterapeuta

Mgr Monika Markowska
Psycholog, psychoterapeuta ze znajomością Polskiego Języka Migowego

Dr n. med. Janusz Morasiewicz
Psychiatra, psychoterapeuta, superwizor psychoterapii

Mgr Łucja Olechnowicz
Psycholog

Mgr Paulina Śmiłowska
Psycholog, psychoterapeuta

Mgr Katarzyna Trzosek
Psycholog

Mgr Lia Żabska
Psycholog, psychoterapeuta

Poradnia psychologiczna dla dzieci: Wrocław

Po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu, obserwacji oraz testów diagnostycznych następnym krokiem jest zaplanowanie psychoterapii. Kluczowe jest to, aby sposób jej prowadzenia był ściśle dopasowany do indywidualnych potrzeb dziecka i nakierunkowany na rozwiązanie wcześniej zdiagnozowanych problemów. Ważne jest zaangażowanie rodziców lub opiekunów w cały proces, ponieważ istotnym elementem terapii jest praca w domu, nie tylko wizyty w naszej poradni psychologicznej we Wrocławiu. Serdecznie zapraszamy do kontaktu w celu omówienia szczegółów.

Psycholog: Wrocław

Problemy, z jakimi zmagają się dzieci, są tak samo poważne i skomplikowane, co trudności dotykające osoby dorosłe. Dodatkowo nie pomaga to, jak słabo jeszcze rozwinięte są u dzieci umiejętności werbalizacji uczuć, emocji czy potrzeb. Często mamy do czynienia z różnego rodzaju trudnościami emocjonalnymi, np. radzeniem sobie z gniewem. Warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty także w przypadku:

• problematycznego zachowania dziecka, np. agresji w stosunku do innych,
• traumatycznego przeżycia — trudne doświadczenie wymaga przepracowania w kontrolowanych, bezpiecznych warunkach, aby dziecko mogło zrozumieć swoje emocje i dalej rozwijać się pomimo przebytej traumy,
• trudności szkolnych — na przykład problemu z uczeniem się, skupieniem uwagi itp.,
• problemów rodzinnych — np. zmian w życiu rodzinnym, konfliktów albo innych trudności, z jakimi mierzy się cała rodzina.

Tak naprawdę z wielu powodów dziecko może potrzebować pomocy psychologa, a z doświadczenia wiemy, że lepiej odwiedzić poradnię i usłyszeć, że wszystko jest w porządku, niż zbagatelizować problem, który w przyszłości może przybrać na sile. Troska o emocje oraz rozwój społeczny dziecka to szansa na to, że jako osoba dorosła będzie dobrze radzić sobie z własnymi problemami i będzie nawiązywać zdrowe relacje, a dzięki temu będzie po prostu szczęśliwym człowiekiem.

Zapraszamy do kontaktu z naszą poradnią psychologiczną dla dzieci we Wrocławiu. Do dyspozycji najmłodszych Pacjentów jest doświadczona kadra psychologów, psychoterapeutów oraz psychologów klinicznych. Zachęcamy do umówienia się na konsultację rozpoczynającą psychoterapię na NFZ lub w ramach opieki prywatnej.

Diagnoza Psychologiczna
Zależnie od celu badania i wieku dziecka diagnoza psychologiczna może mieć różną formę. Jest ona sporządzana w oparciu o: wywiad z opiekunami dziecka, obserwację w trakcie spotkań i wykonywania przez dziecko zadań – próbek diagnostycznych, mających ocenić możliwości dziecka oraz wyniki testów psychologicznych. Często rodzice zgłaszają się do psychologa z konkretnym problemem / trudnością, wtedy specjalista, po przeprowadzeniu wywiadu, koncentruje się na pogłębionej diagnozie tego konkretnego obszaru. Czasami, jeśli spotkania są rozszerzeniem rehabilitacji słuchu i mowy, psycholog ocenia ogólny poziom funkcjonowania poznawczego i emocjonalnego i określa obszary, które wymagają ćwiczenia, aby rozwój przebiegał harmonijnie.

WYWIAD

W trakcie wywiadu psycholog pyta m.in.: o przebieg porodu, obciążenia chorobami dziedzicznymi, ewentualne powiązane choroby, zespoły genetyczne, itd.; o dietę, sen, objawy nad lub podwrażliwości, wcześniejsze wizyty u neurologa lub psychiatry, rozwój motoryczny, o sytuację rodzinną i emocjonalną dziecka, o sposób spędzania czasu i ulubione zabawy, kontakty z innymi dziećmi, reakcje na nowe sytuacje i wyzwania, sposoby odreagowywania napięć, lęki, szczególne zainteresowania, o niepokojące rodziców objawy. W czasie obserwacji psycholog zwraca uwagę na sposób nawiązywania kontaktu (wzrokowego, słownego), nastrój, swobodę zachowania się i otwartość w nowej sytuacji, samodzielność i inicjatywę w podchodzeniu do zabaw/ćwiczeń, rozumienie komunikatów słownych (prostych, złożonych, czytanego tekstu), mowę, właściwości rozumowania, umiejętność wspólnej zabawy, współpracy. Istotny jest sposób odnoszenia się do rodzica i prowadzącego, respektowanie granic, poszukiwanie informacji lub informowanie o swoich trudnościach, czas skupienia uwagi, zachowania zdecydowanie odbiegające od normy np. nadruchliwość. Obserwacja, zaplanowana na dłuższy czas daje możliwość oceny skuteczności zastosowanych działań terapeutycznych (prowadzonych przez terapeutę i rodziców w domu), a także ocenę umiejętności uczenia się, przyswajania przez dziecko nowych informacji i sposobów działania.

DIAGNOZA

Aby zdiagnozować poziom rozwoju małego dziecka, psycholog przeprowadza badanie skalą rozwojową. Pozwala ona na ocenę prawidłowości rozwoju oraz określenie kierunku oddziaływań stymulujących i korygujących słabsze strony funkcjonowania dziecka. Przeprowadzenie badania powinno przypominać zabawę, może zająć większą ilość czasu, gdyż dziecko nie zawsze rozumie, czego się od niego oczekuje i nie ma akurat ochoty prezentować maksimum swoich możliwości. Skale takie sprawdzają m.in.: umiejętność manipulowania przedmiotami, wyróżniania bodźców wzrokowych i słuchowych, różnicowania prostych kształtów, kontrolę ruchów i sprawność ruchową, zdolność przechowywania informacji w pamięci, naśladowanie i rozumienie mowy, znajomość konkretnych słów, zdolność podejmowania kontaktu, zabawy naśladowczej, zabawy symbolicznej, posiadanie podstawowego poczucia własnej tożsamości oraz wpływ, jaki na zachowanie dziecka ma jego – biologiczny -temperament.

TESTY

Testy psychologiczne są w stanie określić trudności w funkcjonowaniu zależne od organicznych uszkodzeń mózgu (czasem także przybliżyć miejsce uszkodzenia). Pozwalają ocenić pamięć, koncentrację uwagi, poziom rozwoju percepcji wzrokowej (spostrzeganie) i koordynacji wzrokowo – ruchowej (współpraca oko – ręka). Testy projekcyjne badają m.in.: podłoże problemów emocjonalnych, lęków, agresji, specyficznego podejścia do świata, stosunki w rodzinie, stosunki społeczne, skutki przebytych traumatycznych wydarzeń. Testy inteligencji mierzą inteligencję werbalną (słowną) i niewerbalną (bezsłowną). Dla dzieci i młodzieży niedosłyszącej szczególnie adekwatne jest badanie inteligencji bezsłownej (nazywanej również praktyczno-techniczną). Należy zaznaczyć, że wraz z wiekiem zmniejsza się „wartość” testów inteligencji (Wechsler, 1944), nie mierzą one „całej” inteligencji, czyli zdolności do zrozumienia świata i przystosowania do zmieniających się warunków dzięki dostrzeganiu abstrakcyjnych relacji, korzystaniu z uprzednich doświadczeń i skutecznej kontroli nad własnymi procesami poznawczymi. Skale słowne mierzą np.: zakres ogólnych wiadomości o świecie, rozumienie, zakres opanowanej wiedzy, zdolność rozumienia typowych sytuacji społecznych, akceptowanych społecznie zachowań i norm, zdolności rozumowania matematycznego, logicznego, myślenia abstrakcyjnego, różnicowania cech istotnych od nieistotnych. Skale bezsłowne mierzą np.: zdolność logicznej organizacji materiału, przewidywanie, planowanie, zdolność spostrzegania i analizowania form; analizę i syntezę wzrokową, styl pracy, styl polegania na metodzie prób i błędów lub metodzie systematycznej, zdolność uczenia się nowych umiejętności, szybkość przetwarzania informacji, rozumowanie przez analogię, wyciąganie wniosków na podstawie niepełnych danych, zdolność zauważania zasady ciągłości, rozkładania figur na elementy, poprawnego myślenia względnie niezależnego od doświadczenia jednostki. Wśród testów niewerbalnych (bezsłownych) istnieją skale wykonaniowe, polegające na układaniu klocków lub dopasowywaniu pasujących elementów, przez co są ciekawsze dla dziecka, zmniejszają też frustrację u dzieci z trudnościami w mówieniu. Badają: analizę i syntezę wzrokowa (kształtu, koloru, położenia - orientacji w przestrzeni), rozumowanie indukcyjne (ustalanie relacji, wykrywanie serii, cech wspólnych) na materiale konkretnym i symbolicznym, rozumienie symboli, jak również zdolność uczenia się i pamięć bezpośrednią.

Rzetelnie sporządzona diagnoza psychologiczna powinna dawać dosyć szczegółowy obraz mocnych i słabych stron badanej osoby, zawierać skondensowany opis jej zachowania, odnosić się także do właściwości osobowości i ewentualnych trudności emocjonalnych, społecznych. Powinna także zawierać wskazówki i pomysły do dalszej pracy, w celu poradzenia sobie z trudnościami. Diagnoza jest podstawą konstruowania indywidualnego programu terapeutycznego, realizowanego na spotkaniach z psychologiem i w domu, pod kierunkiem rodzica. Opiekun dziecka powinien rozumieć każde sformułowanie zawarte w diagnozie, jeśli nie wszystko jest czytelne, ma prawo i powinien domagać się wyjaśnienia.