Główną ideą tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi tj. z tzw. baraszkowania. 

Podstawowe założenia metod to rozwijanie ruchem trzech aspektów:
1. Świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego.
1. Świadomości przestrzeni i działania w niej.
2. Dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

Dzięki tej metodzie dzieci:
• mają pozytywne odczucie w kontakcie z innym człowiekiem,
• wyzwalają swobodę zachowań i naturalność,
• mają okazję do rozładowania energii,
• mają większą pewność siebie.