Głównym celem terapii psychomotorycznej jest stworzenie lub aktywizacja sieci neuronalnych, odpowiadających za mózgowe procesy integracyjne.
Ta terapia przeznaczona jest dla dzieci mających trudności w wykonywaniu czynności ruchowych - niezręczność, męczliwość, słabą koordynację ruchową (np. trudności w nauce jazdy na rowerze), łatwość tracenia równowagi, opóźniony rozwój mowy i trudności w porozumiewaniu się, opóźnienie znajomości schematu własnego ciała (somatognozji), brak orientacji w przestrzeni i czasie, problemy z funkcjonowaniem w grupie rówieśniczej, zaburzenia zachowania - nadpobudliwość ruchowa lub emocjonalna, trudności z koncentracją uwagi, nadwrażliwość emocjonalna, trudności w uczeniu się i problemy szkolne - niska sprawność grafomotoryczna, mylenie kształtów i kolorów, trudności w opanowaniu pisania, czytania i liczenia.